Küçük bir tespit çıkardım sokaklarda dolaşırken.İnsanların aslında ne kadar duyarsız oldukları konusunda.Bu tespitime hak verebilirsiniz elbet,hatta siz de deneyebilir ve küçük gözlemler yapabilirsiniz.Benimkiler de birkaç küçük yorumdan ibaret.Genellemek de doğru olmaz fakat böyle olduğuna inancım yüksek artık.

  Hergün dışarıya çıkıp bir yerlere gidiyoruz,toplumun içindeyiz bazı davranışlarımız var ahlaki kurallar ve hukuki kurallara uyarak bir şeyler yapıyoruz.Fakat yaptıklarımız sadece bu kurallara uyuyor diye doğru olabilir mi?Örneğin yolda yürürken insanların birbirlerini yüzlerine bakmaması,aslında tanıdığı kişilere selam vermemesi,bir sorun gördüğünde oradan kaçması,gözünü kapatması dünyaya bir nevi bana dokunmayan yılan hesabı davranması ne kadar doğru?Herhangi bir kural ihlali yok fakat bir birey olduğumuzu unutup bir sistemdeki çark ya da bir fabrikadaki makine gibi davranırsak toplumlar nereye gider?Dayanışma denen,komşuluk denen kavramlar yok olmazlar mı günden güne?Neden üst kattaki komşumuza elimizde bir tabak tatlıyla gitmiyoruz artık?Neden her gün gördüğümüz insanlara selam vermek yerine kafamızı çeviriyoruz?Korkuyor muyuz aslında yoksa üşeniyor muyuz?Birileri kafamıza silah mı dayıyor sanki tüm bunları yapmak için?Neden birlik olmak yerine herkes kendi köşesine çekilip yalnız bir hayat ve bunun sonunda yalnız bir ölümü bekliyor?Artık selam vermek bile farklı bir algı yaratıyor toplumda.Kendimizi buna inandırmış durumdayız ne yazık ki.Yalnız olduğumuza inanmışız,sanki insanlarla konuşmamız gerektiğini kanaatini biri bize yüklemiş ve bizde öyle davranıyoruz.Artık arkadaşlar bile başlarına dert almamak için hatır sormuyor,gelecek cevap zaten hep olumlu oluyor.Çünkü cevabı verende bilmediği bir muhabbete girmek istemiyor.Örneğin 'nasılsın?' sorusuna 'kötüyüm' cevabıyla başlayan bir muhabbet pek yaşanmıyor.İnsanlar kötü olsalarda iyiyim diyerek geçtiriyorlar.Paylaşmıyoruz,ne fikirlerimizi ne de gerçek duygularımızı.Korkuyor muyuz?Bilmiyorum yapabildğim en iyi şey gayret göstermek,durduramasam da.Çabalıyorum en azından yoruyorum kendimi.Komşularımızla muhabbet etmeye çalışıyorum herhangi bir çıkar gözetmeksizin.Yine de aynı kafada birini bulamadım.Benden kaçmayan birisi çıkmadı karşıma.Üzücü bir durum fakat insanların ruh hallerini anlayıp empati kurmaya çalışıyorum.Sistem bizim böyle davranmamızı istiyor ve bizde bunu harfiyen yerine getiriyoruz.Sistemin başında üç beş kişi var onun dışında herkes işçi.İnsanlar özgür iradeleri olduğunu savunuyor fakat yanlış bize ne alacağımızı o grup, reklamları ve sunduğu sınırlı seçeneklerle belirliyor.Biz her türlü o üç beş kişiyi daha da büyütüyoruz fakat farkında değiliz.Özgürüz diyoruz ve bu yalana inanıyoruz.Bu kişiler neden bizim bütün olmamızı istemiyorlar?Sebebi aykırı bir durum olursa bütünlerle baş etmek teklerle baş etmekten zor.Tek bir kişi böyle çıkıp farklı davranırsa sistem onu eziyor fakat büyük bir çoğunluk ortaya çıksa belki o zaman insanlar birbirlerine daha çok merhaba der ve gerçekten kötü olanlar ise kötüyüm diyebilirler.

Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.Küçük gözlemlerimi aktarmak istedim.Bazı sorular sorarak sizin kendi içinizde bu sorulara en doğru yanıtları vermenizi istedim.Ha bir de eleştiri ve yorumlarınızı bekliyorum :)

Behnan Balaban